Neden EMO Seçiminde Oy Vermedim?

24-25 Şubat’ta Elektrik Mühendisleri Odası İstanbul Şubesi’nin seçimleri vardı. Evet, bilerek ve isteyerek bu demokrasi şölenine katılmadım. Size bunun nedenini birkaç nedenle açıklamak istiyorum.

Türkiye’deki tüm seçimler bir liderin izindeki güruha da oy vermek üzerine kurulu muhakkak. Buna bir şekilde alıştık ve itiraz da etmiyoruz. Ama bir meslek odasının, ki bu oda Türkiye’nin en iyi eğitimli kitlelerinden birini temsil ediyor, bu düsturla, ve hatta bu düsturun bile gerisinde hareket etmesini kabul edemiyorum.

Tüm adayların ekiplerinden telefonlar aldım, hepsi de mutlaka seçimlere gelmemi ve listelerini desteklememi söylüyordu. Hepsine tek tek meramımı anlattım, uzunca bir süre haklarımı savunacak, mesleğimi yapabilmemi kolaylaştıracak birini seçerken, en azından adından fazlasını bilmek isterim.

Tüm adayların temsilcilerine, adaylarının ve listelerinin bilgilerini içeren bir metinlerinin olup olmadığını ve bunu benimle paylaşıp paylaşamayacaklarını sordum. Tabi ki tüm cevaplar olumluydu, ama gelen giden olmadı.

Aslında bir adayın bilgileri geldi. Burada biraz vicdan ikilemi yaşamıyorum desem yalan olur. Günün sonunda işinin hakkını vermeye çalışan tek liste bu adayınkiydi, ama maalesef o listede de hiç kadın olmaması benim için bir elenme sebebi oldu. Tamam mühendisliğin ağırlığı belli ama o kadar da değil. Sonuçta bir makina, bir inşaat değil elektrik.

Amacım kimseye oy vermeyin filan demek değil, ki bence verin zaten. Ama aday bilgilerine ulaşmanın bile bu kadar zor olduğu bir düzende mesleki reformlar süratle nasıl sağlanacak, güven ortamı nasıl oluşturulacak? Umuyorum ki bu durum değişecek ve biz adaylara değil, onlar bize gerçekten ulaşacaklar. Bize kim olduklarını anlatacaklar, mesleğimizi nerelere taşıyacaklarini anlatacaklar.

Ben inanıyorum, ama bu seçimde değil.